ചെറിയ ഒരു ഗ്രാമത്തിന്റെ അറ്റത്ത്, വാഴത്തോപ്പുകള്‍ക്കിടയില്‍, ഒറ്റയ്ക്കു വസിച്ചിരുന്നു വൃദ്ധയായ ഒരു അമ്മച്ചി. അവരുടെ മുഖത്ത് എപ്പോഴും ഒരു കര്‍ക്കശഭാവം, സംസാരരീതി ആര്‍ക്കും ഇഷ്ടപ്പെടാത്തത്. ഗ്രാമത്തിലെ പലരും അവരെ ഒഴിവാക്കുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവരുടെ അയല്‍വക്കത്തെ വീട്ടില്‍ താമസിച്ചിരുന്ന പതിനാറു വയസുകാരി അന്നയ്ക്ക് മാത്രം, അമ്മച്ചിയുടെ ഹൃദയത്തിനുള്ളിലെ ഒറ്റപ്പെടലും വേദനയും മനസ്സിലാകുമായിരുന്നു.
ഒരു മഴക്കാലത്ത്, അമ്മച്ചിക്ക് കലശലായ പനിയും ശാരീരിക അസ്വസ്ഥതകളും. അവര്‍ക്ക് ആഹാരം പോലും ഉണ്ടാക്കാന്‍ കഴിയാതെയായി. ഗ്രാമത്തിലെ ചിലര്‍ അതുകേട്ടിട്ടും, അവരുടെ കഠിന സ്വഭാവത്തിന് ഇതൊരു ശിക്ഷയാണ് എന്നൊക്കെ
പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അകന്നുനിന്നു.
എന്നാല്‍ അന്ന ചിന്തിച്ചു: ബൈബിളില്‍ പറയുന്നില്ലേ? ശത്രുക്കളെ സ്‌നേഹിക്കുക...
നിങ്ങളെ പീഡിപ്പിക്കുന്നവര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിക്കുക (മത്തായി 5:44).
ഇതല്ലേ യഥാര്‍ഥ പരീക്ഷണം?
അന്ന മറ്റാരോടും ചോദിക്കാതെ, അമ്മച്ചിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. വാതില്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ കണ്ടത്, ആ വൃദ്ധ വളരെ ബലഹീനയായി തളര്‍ന്ന് നിലത്ത് കിടക്കുന്നതായിരുന്നു. അന്നയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു.
''അമ്മച്ചി, ഞാന്‍ അന്ന. അമ്മച്ചിയെ ഞാന്‍ സഹായിക്കാം'' അവള്‍ മൃദുവായി പറഞ്ഞു.
അമ്മച്ചിയുടെ മുഖത്ത് ആദ്യം ഒരു ചുളുക്ക്. പഴയതുപോലെ ഗൗരവത്തില്‍ ഒന്നും വേണ്ട എന്ന് പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചു. എന്നാല്‍ അവരുടെ ശക്തി പോയി. അന്ന ഒരു വാക്കും പറയാതെ, അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. ആഹാരം ഉണ്ടാക്കി, വീട് വൃത്തിയാക്കി. അമ്മച്ചിയുടെ നെറ്റിയില്‍ തണുത്ത തുണി വെച്ചു. രാത്രിയില്‍ അവള്‍ കുരിശിനരികില്‍ മുട്ടുകുത്തി, അമ്മച്ചിയുടെ ആരോഗ്യത്തിനായി ദൈവത്തോട് ശാന്തമായി പ്രാര്‍ഥിച്ചു.
ദിവസങ്ങള്‍ കടന്നു. അന്നയുടെ സേവനം തുടര്‍ന്നു. അവളുടെ അമ്മച്ചി യോടുള്ള സ്‌നേഹത്തിന് കുറവ് വന്നില്ല. ഒരു ദിവസം, അമ്മച്ചി അന്നയുടെ കൈ പിടിച്ചു കണ്ണുനീരൊഴുക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു:
''മോളേ... എന്റെ കഠിനമായ മനസ്സിനെ ആരും തകര്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, നിന്റെ ഈ ശാന്തമായ സ്‌നേഹത്തിന് മുന്നില്‍... എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ മഞ്ഞുകട്ട ഉരുകിപ്പോയി. ദൈവം നിന്നെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ. നീ എനിക്ക് കാണിച്ചുതന്ന സ്‌നേഹം... അതാണ് യേശുവിന്റെ സ്‌നേഹത്തിന്റെ പകര്‍പ്പ്.''
അന്ന പുഞ്ചിരിച്ചു: ''അമ്മച്ചി, സ്‌നേഹിക്കപ്പെടാത്തവരെ സ്‌നേഹിക്കുക എന്നതാണല്ലോ സത്യമായ സ്‌നേഹം. ദൈവം നമ്മെ എത്രയോ കൂടുതലായി സ്‌നേഹിക്കുന്നു!''
അന്നയുടെ സ്‌നേഹ സാന്നിധ്യം അമ്മച്ചിയെ അടിമുടി മാറ്റി. ഗ്രാമത്തിലുള്ളവര്‍ അമ്മച്ചിയുടെ മൃദുത്വവും അന്നയുടെ നിസ്വാര്‍ഥസേവനവും കണ്ട് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. അന്നയുടെ പ്രവൃത്തി അവരെയും സ്വാധീനിച്ചു. ഗ്രാമത്തില്‍ പരസ്പര സഹായവും സ്‌നേഹവും വര്‍ധിച്ചു. അങ്ങനെയത് ഒരു മാതൃകാഗ്രാമമായി മാറി.
