
തങ്കച്ചന് റ്റി, കല്ലൂര്ക്കുളം
വൃദ്ധസദനത്തിനുള്ളില് വിതുമ്പുന്നു
ചിത്രശലഭം പോല് തുടിക്കേണ്ട മനസ്സുകള്.
ശിഷ്ടജീവിതം തുറുങ്കില്പ്പെട്ടപോല്
നിദ്രവിട്ടകലുന്നിതെത്രയോ രാത്രികള്.
ഒത്തുപോകുവാന് ഓര്മ്മകള്ക്കിടയിലേ-
യറ്റു പോകാ ചിറകു തേടുന്നവര്.
ചിരകാല സ്മരണ തന് ചിത്രങ്ങളോരോന്നും
ശുഷ്കിച്ച നെഞ്ചില് ഉറയുന്ന നൊമ്പരം.
മക്കളാരെങ്കിലും വാതില്ക്കലൊരുമാത്ര-
യെത്തി നോക്കുമെന്നാശിച്ച പകലുകള്.
നിശ്ചലമാകുവാനിനിയെത്ര നാളുകള്
നിശ്ചയമില്ലിനിയൊരു നോക്കുകാണുമോ?
കാല്പെരുമാറ്റവും കാത്തിരുന്നേറെനാള്
മന്ദീഭവിച്ചു വരയ്ക്കുന്നു കാതുകള്.
വെറുതെയാകുന്നതാം മോഹങ്ങളെ നിത്യം
ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ചോമനിക്കുന്നവര്.
വാര്ദ്ധക്യമായുസ്സിന് കുറുകെയൊരുവരയതി-
നപ്പുറം പെടുന്നതൊരപരാധമാകയോ?
നാളെകള് വേര്തിരിക്കപ്പെടും നമ്മളെ
നരവീഴുമാകാലതോതിനാല് തന്നെയെ- ന്നോര്ക്കാതിരിക്കുന്ന മക്കള്ക്കു ജീവിതം
ധന്യമായി തീരുവാന് നാമം ജപിപ്പവര്
വൃദ്ധരാം മാതാപിതാക്കള് തന് പ്രാര്ത്ഥന
നിത്യവും മക്കളെ കാക്കുന്നു കവചമായ്.