സിനഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള സിനഡ്: ഒരു 'ചലനാത്മക' ധാരണയോടെ ഒരു 'ജീവനുള്ള പാരമ്പര്യം' പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നു
സിനഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള സിനഡ് സാരാംശത്തില്‍ ദൈവവുമായുള്ള ഒരു സംഭാഷണമാണ്. നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചര്‍ച്ചകളും വിവേചന പ്രക്രിയകളും 'ചലനാത്മകമായ പാരമ്പര്യം', 'ജീവനുള്ള വെളിപാട് ' എന്നിവയുടെ തത്വങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
പരിശുദ്ധ പിതാവ് ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പ വിളിച്ച സിനഡാലിറ്റിയെ കുറിച്ചുള്ള സിനഡ് കത്തോലിക്ക സഭയുടെ ചരിത്രത്തിലെ നിര്‍ണ്ണായക നിമിഷത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. മുഴുവന്‍ സഭയെയും ഒരു സംഭാഷണത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്താനും ഉള്ളിലെ വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന ശബ്ദങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാനും ആധുനിക ലോകത്തിന്റെ വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാന്‍ സഭയ്ക്ക് അവയുമായി എങ്ങനെ പൊരുത്തപ്പെടാനും പുതുക്കാനും കഴിയുമെന്ന് മനസ്സിലാക്കാനും ഇത് ശ്രമിക്കുന്നു. ഈ ലേഖനം ഫാ. ഓര്‍മ്മണ്ട് റഷിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ വിചിന്തനങ്ങള്‍ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നതോടൊപ്പം ഫാ. തിമോത്തി റാഡ്ക്ലിഫുന്റെയും സിസ്റ്റര്‍ ആഞ്ജലീനിയുടെയും സിനഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള സിനഡില്‍ ആത്മീയചിതകളും പരിശോധിക്കുന്നു. പാരമ്പര്യത്തെ മനസ്സിലാക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം, ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തരൂപമായ സ്വഭാവം, ജ്ഞാനസ്‌നാനമേറ്റവരുടെ മനസ്സാക്ഷിയുടെ രൂപീകരണം എന്നിവയും ഇത് എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ദൈവവും മനുഷ്യരും തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണവും, സഭയ്ക്കുള്ളില്‍ പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ വിത്തുകള്‍ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ക്ഷമയോടെയുള്ള താഴ്മയുള്ള സമീപനവും, പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചലനാത്മകമായ ധാരണയുടെ ആവശ്യകത ഈ വിചിന്തനങ്ങള്‍ ഊന്നിപ്പറയുന്നു.
പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചലനാത്മകമായ ധാരണ
സിനഡിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഫാ. ഓര്‍മ്മണ്ട് റഷിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ പ്രതിഫലനം രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിന്റെ കാലത്ത് പാരമ്പര്യ സങ്കല്‍പ്പത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള പിരിമുറുക്കത്തെ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. ഈ പിരിമുറുക്കം പ്രാഥമികമായി പാരമ്പര്യത്തോടുള്ള രണ്ട് വ്യത്യസ്ത സമീപനങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്. ഒന്നാമതായി നിയമപരവും ഭൂതകാലത്തില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതുമായ ഒരു 'സ്ഥിരമായ' (Static) ധാരണ. പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള 'സ്ഥിരമായ' ധാരണയുടെ സവിശേഷത നിയമവാദം, പ്രൊപ്പോസിഷണല്‍ പ്രസ്താവനകള്‍, ചരിത്രപരമായ സന്ദര്‍ഭത്തിന്റെ അഭാവം എന്നിവയാണ്. വര്‍ത്തമാനകാലവുമായി ഇടപഴകുകയോ ഭാവി മുന്‍കൂട്ടി കാണുകയോ ചെയ്യാതെ ഭൂതകാലത്തെ സംരക്ഷിക്കുന്നതില്‍ അത് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.
ഇതിനു വിപരീതമായി, രണ്ടാമതായി ചരിത്രത്തില്‍ വേരൂന്നിയതും ഭാവിയിലേക്ക് തുറന്നതുമായ ഒരു 'ചലനാത്മക' ധാരണ. കൗണ്‍സില്‍ രണ്ടാമത്തേത് തിരഞ്ഞെടുത്തു, അതിനെ 'ജീവനുള്ള പാരമ്പര്യം' എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു. പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള 'ചലനാത്മകമായ' ധാരണ വ്യക്തിപരവും കൗദാശികവും ചരിത്രത്തില്‍ വേരൂന്നിയതും വികസനത്തിന് തുറന്നതുമായിരുന്നു. പാരമ്പര്യത്തിന് കാലക്രമേണ പുരോഗമിക്കാനും വികസിക്കാനും കഴിയുമെന്ന് അംഗീകരിച്ച ഈ ചലനാത്മക സമീപനത്തെ വിവരിക്കാന്‍ വേണ്ടിത്തന്നെയാണ് കൗണ്‍സില്‍ 'ജീവനുള്ള പാരമ്പര്യം' എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചത്. ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍, വിശ്വാസികളുടെ അനുഭവങ്ങള്‍, മജിസ്റ്റീരിയത്തിന്റെ മേല്‍നോട്ടം എന്നിവയിലൂടെ പരിണമിക്കുന്ന ദൈവവുമായുള്ള നിരന്തരമായ സംഭാഷണമായാണ് ഈ ചലനാത്മകമായ വ്യാഖ്യാനം പാരമ്പര്യത്തെ കാണുന്നത്.
കൂടിക്കാഴ്ചയും സംഭാഷണവുമായി വെളിപാട്
പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചലനാത്മകമായ ധാരണ രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ സൂനഹദോസ് വീണ്ടെടുത്തത് അതിന്റെ വെളിപാടിന്റെ പുനര്‍വ്യാഖ്യാനവുമായി ആഴത്തില്‍ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വെളിപാട് കേവലം ഉപദേശപരമായ സത്യങ്ങളുടെ ആശയവിനിമയം മാത്രമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അടിസ്ഥാനപരമായി ദൈവസ്‌നേഹവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയായിരുന്നു. അപ്പസ്‌തോലിക പാരമ്പര്യത്തിന്റെ വികസനത്തിന് പരിശുദ്ധാത്മാവ് മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം നല്‍കിക്കൊണ്ട് ദൈവവും മനുഷ്യരും തമ്മിലുള്ള ചലനാത്മകവും തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമായ ഒരു സംഭാഷണമായിരുന്നു അത്. ഈ സമീപനം ദൈവവുമായുള്ള വ്യക്തിപരമായ ബന്ധത്തെയും ഇന്നത്തെ നിമിഷത്തിലെ ദൈവിക സത്യത്തിന്റെ സാന്നിധ്യത്തെയും എടുത്തുകാണിക്കുന്നു.
ദൈവവുമായുള്ള ഒരു സംഭാഷണമെന്ന നിലയില്‍ സിനഡാലിറ്റി
സിനഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള സിനഡ് സാരാംശത്തില്‍ ദൈവവുമായുള്ള ഒരു സംഭാഷണമാണ്. നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചര്‍ച്ചകളും വിവേചന പ്രക്രിയകളും 'ചലനാത്മകമായ പാരമ്പര്യം', 'ജീവനുള്ള വെളിപാട്' എന്നിവയുടെ തത്വങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ചരിത്രവുമായി ഇടപഴകുകയും പുതിയ വെല്ലുവിളികളോട് പ്രതികരിക്കുകയും വര്‍ത്തമാനകാലത്ത് ദൈവത്തിന്റെ മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം തേടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയാണിത്. ആദ്യകാല സഭയ്ക്ക് പുതിയ ചോദ്യങ്ങള്‍ പൊരുത്തപ്പെടുത്തുകയും വിവേചിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിവന്നതുപോലെ, സമകാലിക സഭയും കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങള്‍ പൊരുത്തപ്പെടുത്താനും വിവേചിക്കാനും വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങളുടെ വിവേചനം
രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ സൂനഹദോസ് പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ച ഒരാശയമായ കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിയേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം ഈ സിനഡ് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ഈ അടയാളങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നതില്‍ വര്‍ത്തമാനകാലത്ത് കാണാന്‍ ദൈവം നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എന്താണെന്ന് തിരിച്ചറിയുക. സാധ്യതയുള്ള അപകടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരായിരിക്കുക. വെളിപ്പെടുത്തുന്ന ദിവ്യ സത്യത്തിലേക്ക് തുറന്നിരിക്കുക എന്നിവ അതില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്നു. ഈ വിവേചനം സാധാരണക്കാര്‍, ബിഷപ്പുമാര്‍, ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ എന്നിവരുള്‍പ്പെടെ ദൈവത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ ദൈവജനങ്ങള്‍ക്കും ഉള്ള ഒരു കൂട്ടായ കടമയാണ്.
ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തരൂപമായ (parabolic) സ്വഭാവം
ഫാ. തിമോത്തി റാഡ്ക്ലിഫ് ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തരൂപമായ സ്വഭാവത്തിന് ഊന്നല്‍ നല്‍കുകയും അതിനെ നിലത്ത് വിതയ്ക്കുന്ന ഒരു വിത്തുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ഉപമ സഭയുടെ വളര്‍ച്ചയെയും പരിവര്‍ത്തനത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഒരു ദര്‍ശനം നല്‍കുന്നു. ഏറ്റവും ചെറിയ വിത്ത്, താഴ്മയിലൂടെയും കീഴടങ്ങലിലൂടെയും ഒരു ആതിഥ്യമര്യാദയായി മാറുന്നതുപോ ലെ, സിനഡിന്റെ ക്ഷമയോടെ വിതയ്ക്കലും താഴ്മയുള്ള സംഭാഷണവും സഭയുടെ നവീകരണത്തിന് അത്യാവശ്യമാണ്. മനുഷ്യന്റെ നിലനില്‍പ്പിന്റെ വിവിധ വശങ്ങളില്‍ ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ സാദൃശ്യം തിരിച്ചറിയുന്ന സഭയുടെ വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന ആഖ്യാനങ്ങളിലുമുള്ള ഏറ്റവും ചെറുതും സുപ്രധാനവുമായ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെ സമന്വയിപ്പിക്കാനാണ് സിനഡ് വിളിക്കപ്പെടുന്നത്.
ജ്ഞാനസ്‌നാനമേറ്റവരുടെ മനസ്സാക്ഷിയുടെ രൂപീകരണം
ജ്ഞാനസ്‌നാനമേറ്റവരുടെ മനസ്സാക്ഷി രൂപപ്പെടുത്തേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം സിസ്റ്റര്‍ ആഞ്ചലിനി എടുത്തു കാണിക്കുന്നു. കാര്യക്ഷമതയും മനുഷ്യന്റെ ആദര്‍ശങ്ങള്‍ പ്രലോഭിപ്പിച്ച ഒരു ലോകത്തില്‍, ഈ രൂപീകരണം ജ്ഞാനസ്‌നാനമേറ്റവനും ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ പരിവര്‍ത്തനശക്തിയും തമ്മിലുള്ള സമന്വയത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. ലോകത്തില്‍ ദൈവത്തി ന്റെ സാന്നിധ്യത്തെക്കുറിച്ചും പ്രവര്‍ത്തനത്തെക്കുറിച്ചും ആഴത്തിലുള്ള അവബോധം വളര്‍ത്തുന്നതിലൂടെ മനഃസ്സാക്ഷി രൂപീകരണത്തില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിലേക്ക് ലോക സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകളില്‍ നിന്നും, അവയുടെ ലൗകിക നടപടിക്രമങ്ങളില്‍ നിന്നുമുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകളില്‍ നിന്ന് മാറിനില്‍ക്കാന്‍ ഇത് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.
ദൈവവും മനുഷ്യരും തമ്മിലുള്ള നിരന്തരമായ സംവാദത്തെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചലനാത്മകമായ ധാരണ സ്വീകരിക്കാന്‍ സിനഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള സിനഡ് കത്തോലിക്ക സഭയെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു. പുതിയ ഉപമകള്‍ വിവരിക്കാനും പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ വിത്തുകള്‍ ക്ഷമയോടും വിനയത്തോടും കൂടി പരിപോഷിപ്പിക്കാനും അത് സഭയെ ക്ഷണിക്കുന്നു. ആത്യന്തികമായി, സിനഡിന്റെ വിജയം സഭയ്ക്കുള്ളിലെ വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന ശബ്ദങ്ങളുമായി ഇടപഴകാനും ശ്രദ്ധാപൂര്‍വം കേള്‍ക്കാനും അതിന്റെ സമ്പന്നമായ പാരമ്പര്യത്തിന്റെയും ആധുനിക ലോകത്തിന്റെ വെല്ലുവിളികളുടെയും വെളിച്ചത്തില്‍ സഭയ്ക്ക് എങ്ങനെ പൊരുത്തപ്പെടാനും പുതുക്കാനും കഴിയുമെന്ന് മനസ്സിലാക്കാനുമുള്ള അതിന്റെ കഴിവിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. താഴ്മയും വിശ്വാസവും കൊണ്ട് പരിപോഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ചര്‍ച്ചയ്ക്ക് കത്തോലിക്ക സഭയുടെ ഭാവി രൂപപ്പെടുത്താനുള്ള കഴിവുണ്ട്.
