സേവി പടിക്കപ്പറമ്പിൽ
381 ലെ കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിൾ കൗൺസിലും 451 ലെ കാൽസിഡോണിയൻ കൗൺസിലുമെല്ലാം റോമിലെ മാർപാപ്പയുടെ പ്രാമുഖ്യത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പസ്തോലന്മാരുടെ തലവൻ ആയിരുന്ന പത്രോസിന്റെ പിൻഗാമിയാണ് മാർപാപ്പ എന്നും മറ്റ് പാത്രിയാർക്കീസുമാരും മെത്രാന്മാരുമെല്ലാം അപ്പസ്തോലന്മാരുടെ പിൻഗാമികൾ ആണെന്നും അതിനാൽ പത്രോസിന്റെ പ്രാമുഖ്യം മാർപാപ്പയ്ക്ക് ലഭിക്കുന്നു എന്നുമായിരുന്നു ധാരണ. കോൺസ്റ്റാൻറ്റൈൻ ചക്രവർത്തി കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിനെ തൻ്റെ രണ്ടാമത്തെ തലസ്ഥാനമായി സ്വീകരിച്ചതോടെ കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിനും സഭയിൽ റോമിനു ശേഷം പ്രമുഖ സ്ഥാനം ലഭിച്ചു.
പടിഞ്ഞാറൻ റോമാ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തകർച്ച സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാന നഗരിയും മാർപാപ്പയുടെ ആസ്ഥാനവുമായ റോമിന്റെ പ്രാമുഖ്യം കുറയുന്നതിന് കാരണമായി. കിഴക്കൻ റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനവും പാത്രിയാർക്കീസിന്റെ ആസ്ഥാനവുമായ കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിൾ ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ശക്തി പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു. റോമിലെ മാർപാപ്പയും കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലെ പാത്രിയാർക്കീസും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിൽ പ്രതിസന്ധികൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിന് ഇത് കാരണമായി.
മാർപാപ്പമാർ റോമിന്റെ പ്രാമുഖ്യം നിയമവിധേയമാക്കി. മറ്റെല്ലാ സഭകളെയും നയിക്കേണ്ടതും വിധിക്കേണ്ടതും റോമൻ സഭയുടെ അവകാശമാണെന്നും മറ്റു സഭകൾക്ക് റോമൻ സഭയെ വിധിക്കാനും ഭരിക്കാനോ അധികാരമില്ലെന്നും പോപ്പ് ഗലേസിയുസ് പ്രസ്താവിച്ചു. ജർമ്മാനിക്ക് രാജവംശങ്ങളുടെ ആക്രമണവും കൊള്ളയടിക്കലുകളും ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ റോം ക്ഷയിക്കുന്നതിനും കാരണമായി.
പോപ്പ് ലിയോ ഒന്നാമൻ, മഹാനായ ഗ്രിഗറി മാർപാപ്പ എന്നിവരെല്ലാം റോമിന്റെയും മാർപാപ്പയുടെയും പ്രാമുഖ്യം സംരക്ഷിക്കുവാൻ ഭരണ പാടവം കൊണ്ടും നിയമനിർമാണങ്ങൾ കൊണ്ടും പ്രശസ്തി കൈവരിച്ചവരാണ്. പിന്നീട് കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിൾ പാത്രിയാർക്കീസും റോമിലെ മാർപാപ്പയും തമ്മിലുള്ള അകലം വർദ്ധിക്കുകയും അത് സഭയിൽ 1054 ലെ മഹാവിഭജനത്തിന് കാരണമാവുകയും ചെയ്തു.
